Narodna skupština Republike Srbije je na svojoj Drugoj sednici Drugog redovnog zasedanja u 2011. godine, dana 17.09.2011. godine, donela Zakon o prebivalištu i boravištu građana („Sl. glasnik RS“, br.76/2011, dalje: „Zakon“) koji je stupio na snagu 29.11.2011. godine.
Naime, Zakon uvodi neke izmene koje se odnose na proširenje definicije prebivališta, koje se međutim i dalje zasniva na faktičkom nastanjenju, kao i određene izmene koje se odnose na prijavu boravišta, po kojima su građani dužni da, u roku od osam dana, prijave privremeni dolazak odnosno povratak u zemlju, kao i boravak van svog prebivališta, odnosno privremeni boravak u inostranstvu koji traju duže od 90 dana.
Međutim, Zakon uvodi i neke nove obaveze za građane kao što su obaveza prijave prebivališta deteta, najkasnije u roku od tri meseca od njegovog rođenja, ali i veća diskreciona prava nadležnih organa, kao što je pravo nadležnog organa da odbaci prijavu prebivališta ukoliko ne može da utvrdi da građanin ima nameru da stalno stanuje na adresi koju prijavljuje.
Novina koju uvodi Zakon, a koju ranije važeći zakon nije poznavao, jeste institut pasiviziranja adrese, koji u stvari predstavlja mogućnost nadležnog organa da, po zahtevu suda ili drugog državnog organa, ali i pravnog ili fizičkog lica koje ima opravdani pravni interes, vrši proveru prijavljene adrese stalnog stanovanja odnosno privremenog boravka, te mogućnosti da pasivizira prijavljenu adresu građanina, ukoliko utvrdi da građanin ne stanuje na toj adresi, odnosno da je prilikom prijave dao neistinite podatke.
Međutim, najveća novina koju uvodi Zakon jeste mogućnost utvrđivanja prebivališta. Naime, članom 11 Zakona predviđeno je da građanin može prijaviti svoje prebivalište, samo po osnovu prava svojine na stanu, ugovora o zakupu stana ili drugom pravnom osnovu, a ukoliko ne može da prijavi prebivalište po jednom od navedenih osnova, nedležni organ mu utvrđuje prebivalište na jednoj od adresi taksativno navedenih u Zakonu (adresi prebivališta roditelja, supružnika i sl.).
Na kraju, kaznenim odredbama Zakona predviđena je novčana kazna za prekršaj, u visini od 10.000 do 50.000 dinara za fizičko lice, odnosno 100.000 do 300.000 dinara za pravno lice (30.000 do 150.000 dinara za odgovorno lice u pravnom licu) i 50.000 do 300.000 dinara za preduzetnika, ukoliko ne postupi u skladu sa obavezama koje su utvrđene Zakonom. Prelaznim i završnim odredbama Zakona predviđeno je da građani koji su prijavili prebivalište po ranije važećim propisima nemaju obavezu ponovnog prijavljivanja, dok građani koji su prijavili boravište pre stupanja na snagu ovog Zakona, dužni su da prijave svoje boravište u skladu sa odredbama ovog Zakona, najkasnije u roku od godinu dana od dana stupanja na snagu ovog Zakona, odnosno najkasnije do 29.11.2012. godine.